چکيده
در اين مقاله نخست اندازه هاي عدم اطمينان، به ويژه رده بزرگي از آنها موسوم به اندازه هاي فازي ، مورد بررسي قرار مي گيرند. سپس دو نوع مهم اين اندازه هاي ، يعني اندازه هاي باور ﴿ اعتقاد﴾ و اندازه هاي موجه نمايي ، و حالت خاص آنها يعني اندازه هاي احتمال مطالعه شده و ارتباط اين اندازه هاي با مفهومي به نام تابع تخصيص پايه توضيح داده مي شود
