437

11ص.

زمينه: اختلال ك متوجهي-بيش فعالي كيي از اختلال هاي شايع در كودكان است. نارساي يهايي كه در اثر اين اختلال به وجود مي آيد، بركودكان در خانه، مدرسه، اجتماع و بين همسالان تاثير مي گذارد. هدف اين پژوهش، مقايسه شيوه درگيري و عوامل موثر در مداخله والدين درباره يادگيري دانش آموزان با اختلال كم توجهي-بيش فعالي و دان شآموزان عادي بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع علي- مقايسه اي بود. شركت كنندگان در اين پژوهش دانش آموزان پايه سوم ابتدايي بودند كه از بين آ نها 100 نفر ) 50 نفر عادي و 50 نفر با اختلال ك متوجهي-بيش فعالي( انتخاب شدند. آزمون هوشي ريون، پرسش نامه خانواده-مدرسه، پرس شنامه شيوه درگيري والدين، مقياس كانرز والدين و معلمان به عنوان ابزارهاي پژوهش به كار رفتند. به منظور تحليل داده ها از تحليل واريانس و آزمون تي مستقل استفاده شد. يافت هها: نتايج نشان داد شيوه درگيري والدين داراي كودكان عادي از نوع ابزاري و والدين داراي كودكان با اختلال كم توجهي-بي شفعالي از نوع كنترلي است. درمورد جنسيت نيز نتايج نشان داد شيوه درگيري ابزاري و شيوه درگيري كنترلي در پسران )عادي و با اختلال ك متوجهي- درمورد عوامل موثر در مداخله والدين نيز نتايج نشان .)P<0/ بي شفعالي( بيشتر از دختران )عادي و با اختلال كم توجهي-بي شفعالي( است ) 01 در والدين كودكان عادي و كودكان با اختلال كم توجهي-بي شفعالي غير از عامل دعوت )P<0/ داد بين ميانگين همه عام لها در سطح ) 01 تفاوت وجود دارد. )t=0/90، P>0/ مدرسه ) 05 نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد والدين كودكان عادي در تعامل با كودكان بيشتر از شيوه ابزاري و والدين كودكان با اختلال كم توجهي-بي شفعالي بيشتر از شيوه كنترلي استفاده مي كنند. همچنين نتايج نشان داد والدين هر 2شيوه تعامل ابزاري و كنترلي را در ارتباط با پسران نسبت به دختران بيشتر به كار بردند. از عوامل موثر در مداخله والدين نيز به جز عامل دعوت مدرسه ميانگين همه عوامل در والدين كودكان عادي و كودكان با اختلال كم توجهي-بيش فعالي متفاوت بود.

تعليم و تربيت استثنايي

1395

16

4

141

14-24

مهر و آبان