468

9ص.

زمينه: امروزه ضرورت پرداختن به شايستگي اجتماعي دانش آموزان كم توا نذهني امري ضروري به نظر مي رسد. آموزش برنامه تربيت بدني در اين راستا در جهت ارتقاي شايستگي اجتماعي مي تواند نقشي موثر و مثبت ايفا كند. پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي آموزش برنامه تربيت بدني بر بهبود شايستگي اجتماعي دانش آموزان كم توا نذهني اجرا شد. روش: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود. تعداد 30 دان شآموز پسر كم توان ذهني 14 تا 18 ساله با روش نمون هگيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودن يها به صورت تصادفي به 2گروه 15 نفري تقسيم شدند )يك گروه آزمايش و يك گروه گواه(. گروه آزمايش، برنامه تربيت بدني را در 9جلسه دريافت كردند، درحالي كه به گروه گواه اين آموزش ارايه نشد. ابزار استفاد هشده در اين پژوهش پرس شنامه شايستگي اجتماعي بود. اطلاعات جم عآور يشده با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شد. يافت هها: نتايج نشان داد كه بعد از مداخله، ميانگين شايستگي اجتماعي گروه آزمايش ب هطور معناداري بيشتر از گروه گواه بود. همچنين آموزش برنامه تربيت بدني بر همه خرده مقيا سهاي شايستگي اجتماعي )مهار تهاي شناختي، رفتاري، شايستگي هيجاني و آمايه انگيزشي( اثر مثبت و معناداري داشت. نتيجه گيري: برنامه تربيت بدني باعث بهبود شايستگي اجتماعي در دان شآموزان كم توا نذهني شد؛ بنابراين برنام هريزي براي ارايه آموزش تربي تبدني از اهميت ويژه اي برخوردار است.

تعليم و تربيت استثنايي

1396

17

2

145

30-38

خرداد و تير