715

در بسياري از پژوهش هاي آماري با متغير هايي تحت عنوان مدت زمان بيكاري، مدت زمان ابتلا به بيماري تا مرگ، طول عمر يك قطعه، مدت زمان تصويب لايحه اي در مجلس و موارد مشابه ديگري رو به رو مي شويم. در اين گونه مطالعات هدف يافتن و مدل بندي منابع تأثيرگذار بر مدت زمان مورد بررسي است تا با شناخت و تغيير منابع خطر، بتوان مدت زمان مذكور را كنترل نمود. در اين مقاله براي مدل بندي عوامل موثر بر طول مدت زمان بيكاري از مفاهيم تجزيه و تحليل بقا استفاده شده است. براي بررسي تأثيرات متغيرهاي تبييني بر طول مدت زمان بيكاري از مدل مخاطرات متناسب كاكس و شكنندگي استفاده شده است. داده هاي اين مطالعه براي بررسي تأثير متغير هاي جنسيت، سن، وضعيت تأهل و سطح تحصيلات به عنوان متغيرهاي پيشگوي موثر بر مدت زمان بيكاري در كلانشهر تهران گردآوري شده است. نمونه شامل 546 نفر است كه اطلاعات مربوط به تاريخ شروع و تاريخ پايان دوره ي بيكاري براي هر فرد از ابتداي فروردين سال 1397 تا ابتداي فروردين سال 1398 ثبت شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهند كه طول دوره بيكاري افراد متأثر از متغيرهاي وضعيت تأهل، سطح تحصيلات و جنسيت است.

مجله ي بررس يهاي آمار رسمي ايران

تهران :پژوهشكده آمار

1398

30

2

549-568

پاييز و زمستان