806

هدف: با پيشرفت فناوري و جريان سريع تحولات جهاني، دانشگاهها در تعامل بيشتري با محيط پيرامون خود قرار گرفتهاند، و اين مسأله چالشهاي متعددي را براي آموزش عالي در حوزههاي مختلفي ايجاد كرده است. بنابراين شناسايي آنها و اتخاذ راهبردهاي منطقي و واقع بينانه در مقابل آن باعث اثربخشي هرچه بيشتر نظام آموزش عالي خواهد شد؛ بدينمنظور پژوهش حاضر قصد دارد چالشهاي نوظهور در توسعه آموزش عالي را شناسايي نموده و در اين راستا الگويي مفهومي ارائه نمايد. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع پژوهشهاي كيفي بود كه در آن با استفاده از رويكرد نظريه داده بنياد، چالشهاي نوظهور در آموزش عالي شناسايي شد. گردآوري اطلاعات با ابزار مصاحبه عميق انجام شد كه اشباع نظري يافتهها، در شانزدهمين مصاحبه حاصل گرديد. تحليل دادهها نيز از روش گراندد تئوري، و با استفاده از كدگذاري باز، محوري و گزينشي صورت رفت. ميدان تحقيق در اين پژوهش، متخصصان و خبرگان و مديران آموزش عالي در دانشگاههاي مختلف كشور بودند. مشاركتكنندگان به صورت روش نمونهگيري هدفمند )از نوع گلوله برفي( انتخاب شدند. بهمنظور رعايت ويژگيهاي كيفي پژوهش از سه معيار قابل قبول بودن، تأييدپذيري و قابليت اطمينان استفاده شد؛ و نتايج حاصل از اين مطالعه به اساتيد شركتكننده در پژوهش ارائه، و نتايج مطالعه تأييد شد. بحث و نتيجهگيري: يافتههاي پژوهش نشان داد چهار دسته چالش جدي و نوظهور در آموزش عالي وجود دارد كه شامل: چالشهاي بينالمللي؛ چالشهاي ميان رشتهاي، چالشهاي ارتباط با صنعت؛ چالش در حوزههاي نوين علم، ميباشد. كه اگر به چشم فرصت به هر يك از اين چالشها نگاه شود يقيناً بستر مناسبي براي توسعه آموزش عالي فراهم خواهد

مديريت و برنامهريزي در نظامهاي آموزشي

1398

12

2

23

پاييز و زمستان